Czy norweskie imiona mają szansę stać się popularne w naszym kraju? Wiele z nich ma krótkie, mocne brzmienie i osobom z wyobraźnią przywodzi na myśl fiordy obmywane morskimi falami. Imię rodem z dalekiego północnego kraju jest ciekawą opcją dla bardzo często spotykanych rodzimych Antonich, Franciszków czy Julii i Oliwii. Będzie proste zapamiętania i do wymówienia także za granicą. Czy jednak Liv, Kari, Leif czy Arne pasują do polskich nazwisk?
Spis treści
Norweskie imiona w naszej kulturze
Norweskie imiona męskie i żeńskie nie są jeszcze zbyt popularne w naszym kraju. Jednak kilka z nich przebiło się do polskich imienników, np. Inga, Emma, Ingrid, Olaf, Eryk. Jednak najpopularniejsze z nich to prawdopodobnie Oskar i Ida. Niektóre brzmią nieco znajomo, jednak wiele nie jest prawie w ogóle znanych w Polsce.
Związki Norwegii z Polską nie były zbyt ścisłe na przestrzeni wieków, jednak można wymienić kilka znaczących dat. Np. w X wieku córka Mieszka I, królewna Świętosława przyjęła za męża króla Dani i Norwegii Swena Widłobrodego. Jeśli więc rodzice są zafascynowani egzotyczną kulturą lub chcą, by imię było oryginalne i rzadko spotykane w naszym kraju, a jednocześnie dobrze brzmiało za granicą, mogą się zdecydować właśnie na imiona norweskie męskie i żeńskie.
Norweskie imiona męskie
Norweskie imiona męskie należą do dużej grupy imion, które rozprzestrzeniają się po świecie razem ze skandynawską sztuką, filmami, serialami, czy literaturą z Norwegii i sąsiednich krajów. Warto wiedzieć, że – choć oparty o alfabet łaciński – pisany j. duńsko-norweski (Norwegia była pod panowaniem duńskim aż przez 434 lata) ma swoje charakterystyczne litery – są to æ, ø, å. Ciekawostką jest fakt, że w starych, tradycyjnych imionach nie występują c, q, w, x, z.
Jeśli więc kochasz północną kulturę, byłeś tam na wakacjach, czy też tamtejsze imiona wydają Ci się po prostu oryginalne lub piękne, sprawdź poniższe imiona dla chłopców.
Agnar – wojownik budzący podziw
Imię pochodzi od staronordyckiego imienia Agnarr, a to z kolei wywodzi się od agi – „podziw, przerażenie” (lub egg – „ostrze miecza”), w połączeniu z arr „wojownik”. W Danii występuje w formie Agner.
Fani Krainy lodu wiedzą, że Agnarr to imię ojca dwóch głównych bohaterek tego filmu. Tak miał też na imię norweski pisarz (w Polsce zupełnie nieznany), a kontrowersyjny w swoim czasie – Agnar Mykle, który wzbudził duże zainteresowanie np. w USA.
Większość przepytanych w internecie ludzi uważa, że Agnar brzmi dobrze, mocno i męsko, dodatkowo przywodząc na myśl naturę. W Polsce też by się z pewnością sprawdziło jako pierwsze imię dla chłopca.
Alf – elf
Imię Alf pochodzi ze staronordyckiego alfr oznaczającego „elfa”. Istnieją też inne wersje tego imienia – Alv, Alve, Alfr.
W jednej z nordyckich legend był król Alf, który pragnął poślubić bogatą księżniczkę Alfhild. Jednak ona unikała poślubienia go, przebierając się za wojownika. Podczas wymiany ciosów była pod takim wrażeniem jego siły, że w końcu zmieniła zdanie. Natomiast starsi czytelnicy być może pamiętają nagrywany w latach. 80. serial o sympatycznym kosmicie Alfie z planety Melmac.
To urocze imię dla chłopca jest nadal często nadawane przez skandynawskich rodziców. W tych północnych krajach kult baśniowego świata z legend nadal nie został całkowicie wytrzebiony przez kulturę chrześcijańską, mimo iż ta rugowała inne wierzenia.
Arvid – orzeł
Arvid to imię chłopięce pochodzenia skandynawskiego, spotykane często w Szwecji czy Norwegii. Oznacza słowo „orzeł” i ma dodać noworodkowi siły, sprytu i bystrego wzroku tego potężnego ptaka.
Tak miał na imię m.in. Arvid Posse i Arvid Lindman, którzy w swoim czasie byli premiami Szwecji. Z kolei Arvid Mörne to znany fiński pisarz, wielokrotnie nominowany do Nagrody Nobla. Znaleźć się więc w takim towarzystwie to prestiż.
Jest to jedno z tych imion, które są bardzo popularne w Skandynawii, a słabo znane poza jej granicami. Jednak ciekawe znaczenie, zwięzła forma i brak charakterystycznych norweskich liter wróżą mu większe powodzenie w przyszłości.
Bård – bitwa o pokój
Bård (lub Baard) to norweska forma staronordyckiego imienia Bárðr, wywodząca się z wyrazów baðu „bitwa” i friðr „pokój”.
To imię jest wciąż popularne, noszą je m.in. współcześnie żyjący Baard Slagsvold, norweski muzyk popowy i jazzowy; Bård Eker – norweski uznany projektant i przedsiębiorca.
Chociaż to imię brzmi bardzo podobnie do słowa bard (pieśniarz), nie ma z nim wiele wspólnego. Ten drugi wyraz pochodzi z języka celtyckiego.
Dag – dzień
To krótkie, ale treściwe imię pochodzi od staronordyckiego dagr oznaczającego „dzień”. Było nadawane m.in. słabowitym noworodkom, by mogły doczekać następnego dnia lub na cześć boga z mitologii nordyckiej. Istnieją też inne wersje tego imienia, np. Dagur, Dagr.
Można wymienić wielu znanych ludzi, noszących to imię, np. Dag Hammarskjöld, Sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, który otrzymał w 1961 r. Pokojową Nagrodę Nobla, czy Dag Solstad, wybitny i utytułowany norweski pisarz.
To fajne, krótkie imię, które pasuje do każdego chłopca. A bonus w postaci ciekawego znaczenia jeszcze dodaje mu atrakcyjności.
Ebbe – dzik
Ebbe to skandynawskie zdrobnienie od Eberharda, rozpoczynające się od germańskiego wyrazu ebur, oznaczającego „dzika”, który zawsze był zwierzęciem poważanym i budzącym respekt.
Niestrudzony podróżnik i popularny w swoim czasie duński pisarz Ebbe Kornerup odwiedził wiele krain, poczynając od 1898 r., mierząc się z wieloma trudnościami. Duńczyk Ebbe Schwartz, wytrwały propagator piłki nożnej, został w latach 1954–1962 pierwszym prezydentem UEFA.
Ebbe, mimo iż kojarzy się nam ze słowem abba, oznaczającym ojca, ma całkiem inny, „nieustraszony” rodowód.
Egil – podziw
Egil pochodzi od staronordyckiego imienia Egill. Jest to jedno z imion rozpoczynających się od starego słowa agi, czyli „podziw, przerażenie”.
Egill Skallagrímsson to najsłynniejszy skandynawski skald z X w. (urodził się w Norwegii, następnie przeniósł do Islandii), tworzący swoje pieśni w czasach, gdy panowali wikingowie. Na temat jego barwnego życia powstała w XII w. saga.
Egil jest jednym z wielu krótkich imion na e (np. Emil, Eryk, Erwin, Edgar), które dobrze brzmią w każdym języku.
Erik – wieczny władca
Stare imię Erik oznacza „wiecznego władcę”, od staronordyckiego imienia Eiríkr. Wywodzi się z elementów ei – „zawsze, zawsze” i ríkr – „władca, potężny”.
Godnym nosicielem tego dumnego imienia był Eiríkr inn Rauda (Eryk Czerwony – przydomek od koloru jego brody), nawigator i odkrywca z X wieku, który odkrył Grenlandię. Było to również imię wielu królów Danii, Szwecji czy Norwegii, np. urodzony w Darłowie Eryk Pomorski.
Miano, występujące także w formach Eryk, Eric, Eirik jest często spotykane w Polsce, gdzie w 2021 r. przybyło 554 małych chłopczyków noszących to zwięzłe imię.
Fridtjof – złodziej pokoju
To dość skomplikowane imię można zapisać w sposób jeszcze bardziej powikłany, a mianowicie Friðþjófr. Inne wersje to Fritjof, Fritiof. Pochodzi od staronordyckiego imienia, oznaczającego „złodzieja pokoju”, wywodzącego się z elementów friðr – „pokój” i þjófr – „złodziej”. Trzeba przyznać, że rzadko zdarza się spotkać imię o takim znaczeniu!
Mimo wręcz przeciwnego znaczenia swojego imienia Fridtjof Nansen był uznanym norweski oceanografem, podróżnikiem i działaczem społecznym, za co dostał Pokojową Nagrodę Nobla w 1922 r.
Imię Fridtjof (obecnie dość rzadkie także w Norwegii) jest prawdopodobnie odrobinę zbyt trudne, jak na polskie warunki, więc raczej nie będzie miało powodzenia u polskich rodziców.
Harald – władający armią
Harald pochodzi od słowa here, co oznacza „armię”, z kolei wald, to „władca”. To stare nordyckie imię, w angielskim występujące jako Harold. W dawnych wiekach przyjmowało także formę Haraldr.
Harald to imię królów, np. w przeszłości byli to władcy Danii: Harald Hein i Harald Sinozęby, a także Harald Klak, władca Jutlandii, czy też obecnie panujący król Norwegii, to Harald V.
To ładne, męskie imię można skrócić do zdrobnienia Harry, co może ujmie mu trochę dystyngowanej klasy, ale uczyni łatwiejszym do wymówienia i bardziej odpowiednim, kiedy zwracamy się do dziecka.
Ingolf – bóg i wilk
Imię pochodzi od staronordyckiego imienia Ingólfr. To z kolei wywodzi się od miana tajemniczego germańskiego boga Inga, co połączone ze słowem úlfr oznaczającym „wilk” dało omawiane imię.
To godne miano nosił Hilmar Ingolf Baunsgaard, premier Danii, ale także Ingolf Wunder – austriacki pianista i laureat II nagrody na prestiżowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina (w 2010 r.).
To imię odzwierciedla mitologię nordycką i nawiązuje też do zwierzęcia, które budziło strach i szacunek u dawnych Norwegów. Czy znajdzie swoich wielbicieli w Polsce?
Jarl – szlachcic
W języku staronordyckim oznacza „szlachcica, wodza” (można też nazwać tak hrabiego). Przybiera formy takie jak Earl, Erle, Jærl.
W poemacie Rígsþula Jarl jest synem boga Ríga. Co więcej, zakłada wyjątkową rasę wojowników. Z kolei Jarl Sigvaldi to średniowieczny wódz, znany ze sprytu i przebiegłości.
Jarl to kolejne dumne, typowo męskie norweskie imię w naszym zestawieniu. Trzeba przyznać, że od razu przywodzi na myśl kogoś, kto przewodzi innym.
Kai – imię o nieustalonym pochodzeniu
Kai ma niepewne pochodzenie. Być może jest to skrót lub zdrobnienie jakiegoś innego imienia. To słowo (lub zbliżone) występuje ponadto w wielu językach, m.in. w japońskim, greckim, na Hawajach itp. Być może przeszło do norweskiego z j. estońskiego („nabrzeże”).
Polakom, zwłaszcza tym, którzy mają dzieci, imię Kai kojarzy się jednoznacznie z bohaterem jednej z najsłynniejszych bajek Andersena, Królową śniegu.
Kai, występujący także w innych formach, może pojawiać się także w formach Kaj, Cay i innych. Spotyka się go w wielu krajach, także w Polsce (w 2021 r. urodziło się 14 Kajów i 33 Kaiów).
Kåre – kędzierzawy
To niezbyt często spotykane imię pochodzi od staronordyckiego imienia Kári oznaczającego „kędzierzawy, zakręcony”. Zapewne nadawano je chłopcom, którzy mieli kręcone włosy (na początku jako przydomek). Jest też zapisywane jako Kári, Káre, Kaare.
Były premier Norwegii Kåre Willoch był dumnym posiadaczem tego imienia – choć włosy miał raczej proste – podobnie jak Kaare Jensen Klint, duński architekt, projektant mebli, laureat wielu nagród.
To ładne, brzmiące nawet trochę romantycznie imię być może zyska za jakiś czas uznanie polskich rodziców.
Leif – spadkobierca
Leif pochodzi od staronordyckiego miana Leifr, oznaczającego „potomka, spadkobiercę”. Było to idealne imię dla syna możnego człowieka.
Można znaleźć wielu mężczyzn o tym imieniu, którzy zapisali się na kartach historii i kultury. Leif Eriksson, syn Eryka Rudego był nordyckim odkrywcą, który dotarł do Ameryki Północnej na początku XI wieku. Leif Andreas Larsen to bohaterski marynarz z czasów II wojny światowej, członek tzw. Grupy Szetlandzkiej. Leif G.W. Persson to jeden z czołowych szwedzkich pisarzy powieści kryminalnych.
Małym chłopcom – spadkobiercom swoich rodziców – pasowałoby imię Leif, zwłaszcza że brzmi dobrze, jest krótkie, na dodatek pobrzmiewa w nim historia.
Magnus – wielki i potężny
Magnus pochodzi od łacińskiego słowa, oznaczającego po prostu „wielki”. Jednak inni wskazują, że istniało również nordyckie imię Magni – od staronordyckiego słowa magn oznaczającego „potężny, silny”.
Ma bardzo długi rodowód, pochodzi jeszcze z czasów wczesnośredniowiecznych. Nosił je pewien święty misjonarz z VII wieku, nawracający pogan w dzisiejszych Niemczech. W Skandynawii stało się popularne od czasów XI-wiecznego króla Norwegii Magnusa I. On z kolei, jak mówią podania, otrzymał imię na cześć Karola Wielkiego (Charlemagne). W mitologii nordyckiej imię Magni nosi syn Thora i olbrzymki o imieniu Járnsaxa.
Magnus lub Magni to wspaniałe imię dla chłopca. Ma mocne brzmienie i podoba się internautom, jak wynika z ich ocen.
Olav – wybraniec bogów
Olav (lub Olaf) to często wybierane imię dla chłopców w Norwegii. Jest pochodzenia skandynawskiego. Wcześniej brzmiało Aslaf i oznacza „umiłowany przez bogów”, „wybraniec bogów”.
To wspólne miano łączy kilku królów Norwegii, Szwecji czy Danii m.in. Olava I Tryggvasona, Olafa Skötkonunga, czy świętego kościoła katolickiego Olafa II Haraldssona.
To imię zrobiło dość dużą karierę w innych krajach, m.in. w Polsce czy USA. Olafem został nawet nazwany zabawny bałwanek w popularnej bajce dla dzieci Kraina lodu. Warto jednak pamiętać, że zgodnie z jego znaczeniem chłopiec o imieniu Olaf może liczyć na boską pomoc.
Roald – słynny władca
Roald brzmi nieco podobnie do imienia Ronald. Oba pochodzą od imienia Hróðvaldr, tłumaczącego się jako „słynny władca”.
Posiadacz tego wyjątkowego imienia będzie je dzielił z Roaldem Amundsenem, zdobywcą bieguna południowego na statku „Fram”, a także z Roaldem Dahlem, pisarzem norweskiego pochodzenia, autorem znanej książki dla dzieci Charlie i fabryka czekolady.
Nieźle jest mieć imię oznaczające „władcę”, a na dodatek „sławnego”. To krótkie, ale wymowne miano zachęca, by jego posiadacz sam ustalał reguły gry.
Norweskie imiona żeńskie
Można spotkać zarówno tradycyjne norweskie imiona żeńskie, jak i niezbyt typowe dla tej kultury. Te ostatnie zostały zaimportowane z innych krajów, wraz z imigrantami i obcą kulturą, m.in. anglosaską. Staronordyckie imiona również przeszły długą drogę, by uzyskać obecny wygląd i brzmienie.
Nie można także zapominać o wielowiekowych wpływach chrześcijańskich, które również odcisnęły swoje piętno. Z setek różnorodnych imion nadawanych dziewczynkom wybraliśmy te typowo skandynawskie.
Astrid – bosko piękna
Imię Astrid to żeńskie imię pochodzenia nordyckiego, oznaczające osobę „bosko piękną” – od słowa Ástríðr. Pomimo pozornego podobieństwa, Astrid nie jest spokrewniona z wyrazem astra, który jest łacińską nazwą oznaczającą „gwiazdę”.
Astrid jest skandynawskim imieniem królewskim już od X wieku. Jednak wiele osób kojarzy je raczej z Astrid Lindgren, szwedzką autorką klasycznej opowieści dla dzieci o Pippi Pończoszance.
Jeśli Astrid wydaje się zbyt poważna dla dziecka, można ją zdrobnić do pieszczotliwego Asta, które jest używane w całej Skandynawii.
Bergljot – światło niosące pomoc
To imię pochodzi od staronordyckiego Bergljót, które z kolei składała się z elementów berg – „ochrona, pomoc” i ljótr – „światło”. Jak wiele innych norweskich imion, jej znaczenie wiąże się z ratunkiem, ocaleniem itp.
Urodzona w średniowieczu Bergljot Håkonsdatter była córką Haakona Siggurdssona dawnego władcy Norwegii. Z kolei Bergljot Hobæk Haff była norweską uznaną pisarką, która otrzymała za swoje książki wiele nagród. Historia wymienia także śpiewaczkę operową Bergliot Ibsen, córkę pisarza i noblisty, Bjørnstjerne Bjørnsona, oraz synową dramatopisarza Henrika Ibsena.
Choć brzmi nieco męsko dla słowiańskiego ucha, to imię typowo kobiece, popularne nie tylko w przeszłych wiekach, ale również obecnie.
Berit – ocalenie
To imię ma wiele wersji. Berit w Szwecji, Norwegii czy Danii może brzmieć także jako Birgit, Birgitte, Britt czy Birgitta. Niektórzy mówią, że to skandynawska forma imienia Bridget. Jednak może być także pochodną słowa bjarga, czyli „ocalenie”.
Tak miała na imię Brygida Szwedzka (Birgitta Birgersdotter – jej ojciec nosił imię Birger, a więc wywodzące się z tego samego pnia), żyjąca w XIV w. patronka Europy. Bliżej naszych czasów urodziła się Bibi (Berit) Andersson, aktorka podziwiana za dziewczęcą urodę i wdzięk, mająca w swoim dorobku dużą ilość filmów.
Warto wziąć przykład ze skandynawskich rodziców i rozważyć nadanie dziecku którejś z wersji tego imienia noszonego m.in. przez patronkę Europy.
Bjørk – brzoza
Norweskie imiona żeńskie mogą pochodzić od nazw pochodzących z przyrody. Jednym z nich jest Bjørk (Björk), co oznacza wysmukłe, białe drzewo – „brzozę”.
Chyba wszyscy kojarzą znaną islandzką piosenkarkę, autorkę tekstów i aktorkę Björk Guðmundsdóttir. Można też wymienić reprezentantkę Islandii podczas 55. Konkursu Piosenki Eurowizji o nazwisku Hera Björk Þórhallsdóttir.
Trudno sobie obecnie wyobrazić, by polscy rodzice nadawali swoim córkom imię „Brzoza”, jednak istnieje kilka imion od roślin (np. Kalina, Lilia), więc w przyszłości – kto wie?
Dagny – nowy dzień
To imię, które w jakimś stopniu zapisało się w historii naszej kultury, pochodzi od staronordyckiego miana Dagný, które wywodzi się od elementów dagr – „dzień” i nýr – „nowy”. Kojarzy się z innym, spotykanym też w Polsce imieniem, czyli Dagmara. Trop jest dobry, bo oba mają wspólny rodowód. Słowo mar można przetłumaczyć jako „dziewicę, córkę, pannę”.
Z Dagny Juel Przybyszewską wiąże się ciekawa i tragiczna historia. To norweska pisarka, pianistka i przede wszystkim muza wielu artystów końca XIX wieku. W 1893 r. wyszła za mąż za polskiego pisarza Stanisława Przybyszewskiego. Niestety, zmarła tragicznie, z ręki jednego ze swoich wielbicieli.
To imię nie jest jednak synonimem krótkiego i tragicznego życia. Z przykład może nam posłużyć Dagny Carlsson, popularna szwedzka blogerka i influencerka, która dożyła pięknego wieku 109 lat.
Frida – pokój
Frida może występować także w wariantach Freda, Frieda, czy Freida, Frid. To imię żeńskie, pochodzące od germańskiego słowa fried, oznaczającego „pokój”. Było dawniej zapisywane Fríða.
Słynną właścicielką tego imienia była meksykańska malarka Frida Kahlo. Również jedna z członkiń znanego na całym świecie zespołu Abba miała na imię Anni-Frid Lyngstad.
To ładne, zwięzłe imię jest używane nie tylko w Skandynawii, ale też w wielu innych krajach. W Polsce w 2021 r. nadano je 4 małym dziewczynkom.
Ingeborg – pomoc boga
To imię powstało od imienia nordyckiego boga płodności. Miał on przydomek Ing. Jego kult był żywy w Szwecji i dlatego można spotkać inne imiona, zaczynające się na ten przedrostek. Borg to „ochrona” lub „obrońca”.
Osoba nosząca to imię znajdzie się w jednym towarzystwie ze sławnymi paniami, wśród których są: Ingeborg Bachmann, doktor filozofii, pisarka i żona Maxa Frischa czy też Ingeborga Duńska, królowa Francji.
To imię było nadawane przez skandynawskich rodziców swoim dzieciom, by były chronione „z góry”. Ing był bowiem jednym z najważniejszych bogów nordyckiej mitologii.
Ingrid – kochana przez boga
Norweskie imię Ingrid powstało – jak poprzednie od imienia nordyckiego boga płodności i słowa fríðr, co oznacza „kochany” lub „piękny”.
To dobrze znane imię dla dziewcząt nosi wiele pań. Na przykład Ingryda Elofsdotter, zwana Szwedzką, założycielka pierwszego dominikańskiego klasztoru w Szwecji oraz Ingrid Bergman, gwiazda Złotej Ery Hollywood, aktorka uhonorowana kilkoma Oscarami.
Ingrid było jednym z najczęściej nadawanych imion w krajach skandynawskich. Również w Polsce można niekiedy spotkać panie noszące to miano.
Hilda – wojowniczka
Imię Hilda to żeńskie imię pochodzenia germańskiego, oznaczające „wojowniczkę”. Może być to skrócona wersja Brunhildy, Walkirii z legendy, która wiodła wojów do Valhalli.
Ze znanych osób można wymienić św. Hildę, która patronuje nauce, kulturze i poezji; z kolei Hilda Doolittle (H. D.) była znaną poetką. Hilda Heine to pierwsza kobieta, która objęła urząd prezydenta Republiki Wysp Marshalla.
Hilda jest wciąż popularna w Szwecji, gdzie często zajmuje miejsce w pierwszej setce.
Ida – praca
To krótkie imię pochodzi prawdopodobnie od germańskiego słowa id oznaczającego „pracę”.
Normanowie roznieśli to miano po Europie, choć nie zyskało wielkiej popularności. W XIX wieku, po części za sprawą bohaterki dzieła A. Tennysona Księżniczka (1847), stało się znacznie częściej używane. Wśród pań noszących to miano można wymienić Idę Kristine Nielsen, basistkę, nagrywającą m.in.; dla Prince’a.
To żeńskie imię jest w identycznej formie nadawane w wielu krajach, również w Polsce, Mimo że zwięzłe, ma w sobie klasę i urok.
Ragnhilda – bogini wojny
Ragn to kolejny przedrostek, który oznacza „boskie moce”. Hildr to słowo związane z walką. Złożone razem oznaczają „boginię wojny”.
To imię dla władczyń, wśród których można wymienić, np. Ragnhildę (księżniczkę Norwegii), siostrę obecnie panującego króla Norwegii Haralda V czy Ragnhildę Potężną, żona króla Norwegii Haralda Pięknowłosego, który dla niej (jak podaje kronikarz), porzucił 9 swoich poprzednich żon. Była ona matką króla Eryka Krwawego Topora.
Ragnhilda może brzmieć nieco twardo dla słowiańskiego ucha, ale stoją za nią wieki tradycji.
Sanna – prawda
To imię prawdopodobnie pochodzące od szwedzkiego słowa sann, oznaczającego „prawdę”. Niektórzy jednak wywodzą je od hebrajskiej Shoshanny (Zuzanny), czyli „lilii”.
Osoby, które noszą imię Sanna, dzielą je z najbardziej znaną premier w Europie, Finką Sanną Marin, czy z Sanną Grønlid, utytułowaną biathlonistką.
To ciekawe imię polskiemu czytelnikowi może skojarzyć się ze śniegiem, którego w Norwegii nie brakuje. Okazuje się jednak, że ma całkiem inne znaczenia, co nie ujmuje mu uroku.
Saga – opowieść
Imiona norweskie żeńskie na literę s nie mogłyby się obyć bez Sagi. To wyjątkowe imię – jak mówią Norwegowie – czyste i romantyczne.
Trudno o bardziej skandynawsko brzmiące imię. To przecież z krajów północy wywodzi się typ rodzinnej historii. Saga znaczy właśnie „opowieść”, „baśń”, ale także „wieszczka”. Nawiązuje więc nie tylko do przeszłości, ale i przyszłości. Było przy tym jednym z imion bogini Friggi, która m.in. zarządza rzeką wspomnień.
To miano proste, łatwe do wymówienia, ale niosące ze sobą wiele znaczeń. Wspaniałe pasowałoby do wrażliwej kobiety o bogatej wyobraźni.
Sigrid – sprawiedliwe zwycięstwo
Język staroszwedzki miał w swoich annałach słowo sigher, czyli „zwycięstwo”. Imię oznacza „sprawiedliwie wygraną walkę” i wpisuje się w norweskie imiona żeńskie oraz męskie, które swoje pochodzenie wzięły od walki, bitwy, wojny, z którymi musieli się często wtedy mierzyć mieszkańcy Skandynawii.
Czy były jakieś znane kobiety, noszące to imię? Oczywiście, choćby Sigrid Undset, laureatka Nagrody Nobla z literatury za – jak napisano „niezapomniany opis skandynawskiego średniowiecza”. Można wymienić też królową norweską i matkę dwóch królów, która nosiła przydomek „Dumna” – Sygrydę Storrådę.
Zdrobnienie od Sigrid to Sigge. Brzmi bardzo skandynawsko i z pewnością będzie się pięknie wyróżniało wśród polskich imion.
Sunniva – podarunek słońca
To imię skandynawskiego pochodzenia, które ma piękne znaczenie – „podarunek słońca”. Może występować w dwóch formach Sunniva lub Synnøve.
Wybór tego imienia oznacza, że dziecko dostanie miano, które nosiła także święta Sunniva. Żyła ona ok. IX w. i prawdopodobnie była księżniczką, która wcześniej mieszkała w Irlandii, lecz uciekła przed zalotnikami, których miała wielu (z powodu swojej piękności i mądrości). W swojej nowej ojczyźnie stała się obiektem kultu do tego stopnia, że została jedną z najbardziej czczonych świętych. Jest patronką zachodniej części kraju.
Imię ma piękne znaczenie, brzmi w nim legenda i byłoby nieoczywistym i niezwykłym wyborem dla nowo narodzonej dziewczynki. Pieszczotliwie można je skrócić do Sunni lub z angielskiego Sunny.
Tove – piękna
Tove, w skandynawskim świecie czasami występująca jako Tova czy Tuva oznacza kobietę „piękną”.
Imię Tove, dzięki swojemu znaczeniu jest często nadawane dziewczynkom i obecnie przeżywa swój kolejny renesans. Prawdopodobnie najsłynniejszą jego nosicielką była Tove Jansson, fińska malarka i pisarka pochodzenia szwedzkiego, autorka ukochanych przez pokolenia dzieci książek o Muminkach.
Jest to imię o uroczym znaczeniu, krótkie i wdzięczne, mające długą historię. Co prawda ciężko byłoby je zdrobnić, ale wcale nie trzeba tego robić, bo i tak brzmi fajnie.
Norweskie imiona dla kota
Polacy, podobnie jak Norwegowie, lubią zwierzęta. Wiadomo, że kociemu ulubieńcowi trzeba nadać ładne imię.
Jakie norweskie imiona dla kota są obecnie najpopularniejsze w tym kraju?
- Luna.
- Diva.
- Hedvig.
- Mia.
- Nala.
- Bella.
- Frøya.
- Zelda.
- Ronja.
- Iris.
- Tove.
- Elsa.
Jak widać, norweskie kocie dziewczynki często mają krótkie imiona.
Dla futrzanych chłopców Norwegowie również wybierają zwięzłe imiona.
- Milo.
- Simba.
- Leo.
- Loke.
- Mio.
- Felix.
- Lucifer.
- Sofus.
- Armani.
- Ask.
- Oliver.
- Aslan.
Jak widać, norweskie imiona dla kota brzmią bardzo ładnie, a dzięki prostemu brzmieniu każdy mruczek szybciej nauczy się swojej ludzkiego miana – nieważne czy będzie to duży i puszysty norweski kot leśny, czy mały polski dachowiec.
Norweskie imiona dla psów
Jakie są najładniejsze i najczęściej nadawane norweskie imiona dla psów? Jeśli potrzebujesz inspiracji albo chcesz wiedzieć, jakie imiona wybierają ludzie w innym kraju dla swoich psów, przeczytaj poniższe zestawienie.
- Lars.
- Oskar.
- Balder.
- Nils.
- Caspar.
- Alf.
- Olaf.
- Leo.
- Jon.
- Iver.
- Aksel.
- Magnus.
Norweskie imiona dla psów, podobnie jak te dla kotów, często są tożsame z tymi, które dostają ludzie.
Jak brzmią norweskie imiona?
Norweskie imiona są zwykle dość krótkie, często mają nie więcej niż dwie sylaby. Dla polskiego ucha mogą być one nieco twarde i brzmieć „zdecydowanie”. Jednak, jak widać z powyższego zestawienia, można znaleźć bardzo fajne i jednocześnie ciekawe imiona. Przy czym nie są tak „ograne”, jak np. te angielskie.
Wiele z nich świetnie sprawdziłoby się w połączeniu z rodzimymi nazwiskami. Np. Leif Kamiński, Ida Nowak czy Tove Kowalczyk brzmią oryginalnie i dobrze.
Popularne norweskie imiona – najczęściej używane
Jak w każdym kraju, tak i w Norwegii niektóre imiona przeżywają swoją popularność, podczas gdy inne, do niedawna jeszcze hołubione i wybierane przez rodziców, odchodzą na odległe miejsca imiennych list przebojów. Oto te najczęściej nadawane dla chłopców:
- Noa (inna wersja imienia to Noah),
- Oskar (inna wersja imienia to Oscar),
- Oliver,
- Lucas (inna wersja imienia to Lukas),
- Isak (inna wersja imienia to Isac lub Isaac),
- Emil,
- Philip (inna wersja imienia to Filip, Fillip lub Phillip),
- Jacob (inna wersja imienia to Jakob),
- Olav (inna wersja imienia to Olaf),
- Aksel (inna wersja imienia to Axel).
Z kolei noworodki płci żeńskiej w ostatnim roku najczęściej otrzymują następujące imiona:
- Nora (inna wersja imienia to Norah),
- Emma,
- Sofie (inna wersja imienia to Sophie lub Sophia),
- Olivia,
- Ella,
- Lea (inna wersja imienia to Leah),
- Ingrid,
- Frida,
- Tuva,
- Hedda.
Jak można zauważyć, niektóre z najpopularniejszych imion są „importowane” z zagranicy, często nadawane po obejrzeniu popularnych na całym świecie filmów czy seriali. Te typowo skandynawskie w ostatnich latach zajmują nieco dalsze miejsca.
Imiona norweskie – niekiedy podwójne
W tym kraju często można spotkać podwójne damskie i męskie imiona. Norweskie zwyczaje każą taką osobę nazywać, używając ich obojga, chyba że ona sobie tego nie życzy. Często można spotkać takie męskie połączenia jak:
- Per Olav,
- Jan Erik,
- Per Arne,
- Ole Martin,
- Ole Einar,
- Knut Erik.
Wśród pań królują m.in. takie imiona podwójne:
- Anne Marie,
- Inger Lise,
- Else Marie,
- Anne Kristin,
- Britt Eva,
- Else Merete.
Norweskie imiona a rodzime nazwiska
Nie każdy wie, że zarówno polski, jak i norweski należą do tej samej dużej rodziny języków indoeuropejskich. Posiadają więc wspólny, pradawny rdzeń. Dlatego mają ze sobą więcej wspólnego, niż się powszechnie sądzi. Poza tym norweskie imiona dla dziewczynki, czy też dla chłopca np. Emma Kowalska lub Per Nowak brzmią dobrze i nigdy się nie zestarzeją.
Dlatego nie warto się ograniczać tylko do imienników, jakie są używane w Polsce. Już od wielu lat można w naszym kraju wybierać obcobrzmiące miana z różnych krajów, byleby nie brzmiały obraźliwie i krzywdząco dla dziecka. Tę ostatnią kwestię zaopiniuje Urząd Stanu Cywilnego, gdy dana osoba zwróci się do niego z wnioskiem o nadanie imienia.
Norweskie imiona a napływ osób z innych krajów
Imiona norweskie dla dziewczynki i dla chłopca podlegają zmianom nie tylko pod wpływem obcej kultury, np. anglosaskiej. Ewolucja w tej dziedzinie odbywa się także wraz ze stopniowym, coraz większym napływem obcokrajowców.
Nie każdy jednak wie, że to właśnie Polacy są największą grupą imigrantów w Norwegii. Źródła podają, iż przebywa tam co najmniej 100 000 naszych rodaków. Część z nich nada swoim dzieciom tamtejsze imiona, jednak inni będą woleli pozostać przy tych typowo polskich.
Dzięki temu być może sami Norwedzy za jakiś przyzwyczają się do nich i je włączą do swojej kultury.
Jeśli szukasz imienia dla swojego potomka, polecamy także zapoznanie się z japońskimi imionami żeńskimi. Azjatyckie propozycje podbijają Europę dzięki popkulturze i globalizacji.
